| درباره من: | این یادداشت برای امروز نیست. نه برای فضای داغ شبکه‌های اجتماعی، نه برای مجادلات سیاسی فرسوده. این کلمات را می‌نویسم برای آن‌کس که شاید سال‌ها بعد، در میان ویرانه‌های اطلاعات رسمی، به‌دنبال نشانه‌ای از حقیقت بگردد؛ نه آن حقیقتی که در رسانه‌های رسمی ثبت شده، بلکه آنچه در ذهن‌های بیدار مانده. هر نظام حاکمیتی، برای بقا، حافظه‌سازی می‌کند؛ اما حافظه‌ی جمعی همیشه دست‌ساز نیست. گاهی از لابه‌لای دردها، سکوت‌ها، و حتی زمزمه‌های شبانه‌ی مردم بیرون می‌زند. و من در این میان، نه حاکمم، نه مورخ. فقط کسی هستم که می‌نویسد تا شاید چیزی باقی بماند.چیزی شبیه رد یک نگاه… یا آرشیوی خاموش، برای روزی که کسی دوباره بخواهد از نو بفهمد |
